Drawieński Park Narodowy

Drawieński Park Narodowy





Oficjalna strona Parku: http://www.dpn.pl/
_____________________________________________________________________________________

Kilka fotografii z sierpnia 2009:

Krzyżak łąkowy (Araneus quadratus)


Jez. Sitno






Świerki i sosny

Drawieński Park w listopadowej barwie. Zdjęcia robione w okolicach jeziora Czarnego.

Jezioro uważane jest za najpiękniejsze w Puszczy Drawskiej (głębokość 30 m). Powstało. 10 tys. lat temu w wyniku wytopienia się bryły martwego lodu. Strome zbocza misy jeziornej i bardzo stromo opadające dno, charakterystyczny dla jezior ramienicowych szafirowy kolor wody widoczny zwłaszcza, gdy patrzy się na nią z góry decyduje o jego specyficzności. Jezioro słynie z bardzo czystej wody o uderzającej przeźroczystości (średnio 7 m). Jest to akwen unikatowy pod względem hydrologicznym i ekologicznym. Duża głębokość jeziora i jego położenie w wybitnym zagłębieniu terenu sprawiają, że jego wody nigdy nie są mieszane przez wiatr do dna. Zjawisko to, będące unikatem w Polsce nazywane jest meromiksją. Warstwa żyznych wód poniżej 13 m głębokości od lat pozostaje tu stabilna. Wody te nie kontaktując się z powierzchnią jeziora nie zawierają rozpuszczonego tlenu. Dlatego w głębinie jeziora nie żyją żadne zwierzęta. Na dnie występują beztlenowe bakterie Desulfovibrio desulfuricans, produkujące siarkowodór nasycający wody głębinowe oraz unikatowe purpurowe bakterie siarkowe Cromatium okenii utleniające siarkowodór do wolnej siarki. Wyższe warstwy wód są mieszane przez wiatry wiosną oraz jesienią i dlatego natlenione. Mają one charakter mezotroficzny. Żyje w nich rzadka w pomorskich jeziorach sieja, której populacja jest w jeziorze Czarnym prawopodobnie pochodzenia rodzimego, a nie pochodzi z zarybień jak w większości pomorskich jezior. Dno w strefie przybrzeżnej porastają ramienice, skupienia rzadkiej jezierzy morskiej i zamętnicy błotnej. W nieco głębszych miejscach rozwijają się skupienia kryniczników. Przed powstaniem parku narodowego projektowano utworzyć tu rezerwat. Osobliwością jeziora Czarnego jest również odpływ wód. Na południe od krańca jeziora znajduje się zasilane sączącym się z głównego akwenu strumieniem maleńkie oczko stanowiące ponor, czyli miejsce gdzie wody wsiąkają w ziemię, odpływając do głębszych warstw wodonośnych. Zaskakująca jest także dynamika wód jeziora, których poziom w ostatnich latach powoli, lecz stale wzrasta. Hydrolodzy i ekolodzy oceniają, że jezioro Czarne i związane z nim zjawiska stanowi unikat w skali Polski i kryje jeszcze wiele tajemnic.
Info ze strony www.dpn.pl













Na południe od krańca jeziora znajduje się zasilane sączącym się z głównego akwenu strumieniem maleńkie oczko stanowiące ponor, czyli miejsce gdzie wody wsiąkają w ziemię, odpływając do głębszych warstw wodonośnych.

Jezioro wpisałem na listę miejsc "zobacz obowiązkowo" Jeśli czas i pogoda pozwolą, może pojawię się tam w nadchodzący weekend. Prawdopodobnie ostatnia okazja dla mnie w tym roku, zobaczyć Puszczę Drawską i Notecką w zimowej aurze.

STARA WĘGORNIA
w 20 -tych latach XIX w. zbudowano w tym miejscu młyn wodny związany z osadą Ostrowiec i majątkiem von Sydowa z Głuska. Młyn o nazwie Werdermulle pracował do początku XX w. Do dzisiaj zachowały się relikty budowli piętrzących, betonowy jaz. W lewo od jazu poprowadzono kanał roboczy tzw. młynówkę. Tam wybudowane zostały urządzenia do połowu węgorzy. Do końca lat 70 -tych funkcjonowała w tym miejscu węgornia, czyli pułapka na węgorze spływające do morza na tarło. Składała się z drewnianej śluzy o szerokości 1,5 metra wmontowanej w mur przegradzający w całości koryto rzeki. Trochę niżej stała skrzynia wyposażona w drobną kratę, która to zapewniała swobodny przepływ wody. Oczka w karcie były takie drobne, że złapany do skrzyni węgorz nie mógł się z niej wydostać. W tym czasie był tu most umożliwiający najkrótsze połączenie z Człopą.- info z tablicy turystycznej w Parku

Czy jest możliwość przeprawiania się na drugi brzeg, a jeśli nie, to gdzie jest najbliższy most?