Jedna z najstarszy elektrowni wodnych na świecie. Zaliczana do III klasy technicznej. Położona na rzece Drawie w powiecie strzelecko-drezdeneckim w gminie Dobiegniew. Wybudowana w latach między 1896 a 1903r. Wodę spiętrzono do 49,36m n.p.m. a spad stopnia wodnego wynosi 7,5m. Elektrownię wybudowano w celu zasilenia fabryki karbidu. Początkowo oprócz karbidowni zasilała pobliski młyn, a nadwyżkę energii wykorzystywano do ogrzewania szklarni. Po czterech latach działania w 1903r. włączono ją do sieci. Podczas II w.ś. elektrownie zamknięto. Zamknięto wlot komór roboczych i jazu jałowego, a otwarto upust na śluzie flisackiej. Wojska radzieckie próbowały zdemontować urządzenia siłowni, ale dzięki bohaterskiej postawie kolejarzy z Krzyża którzy stanowczo przeciwstawili się tej rozbiórce elektrownia ocalała. Po przejęciu przez kolej, zasilała stację w Krzyżu.
Budowle piętrzące wodę:
- zapora ziemna - szerokość korpusu w koronie wynosi 30m
- budynek siłowni mieszczący cztery komory turbinowe i dwa przęsła upustów jałowych
- betonowa przepławka dla ryb o długości 83,4m z zastawką drewnianą
- dwa jazy robocze
- żelbetowy przepust dla tratew o długości 88m z metalową zasuwą
- betonowy jaz jałowy zblokowany z budynkiem elektrowni.
W komorach znajduję się dwie bliźniacze turbiny podwójne typu Francisa wyprodukowane przez Escher-Wyss. Najstarsze urządzenia wyprodukowano w 1898r i dalej są sprawne.
6
Źródło tekstu:
Trakt nr 27: Energia przyszłości z historyczną patyną, D. Frątczak