Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1336 roku, opisuje przkazanie przez Ludwika Starszego prawa patronatu nad kościołem kolegiacie w Myśliborzu. Gotycki korpus nawowy potwierdza ukształtowanie się archtektury w śedniowieczu. Po pożarze w w 1710 roku przystapiono do budowy neogotyckiej wieży, którą ukończono w 1859r. Jej projekt zatwierdził król Fryderyk Wilhelm IV.
Świątynie postawiono z cegły ceramicznej w wiązaniu wendyjskim i blokowym:
Dzieli się ona na jednonawowe prezbiterium, trzynawowy korpus, wieża i zakrystia.
Na uwagę zasługują ceramiczne fryzy w portalu północnym i południowym oraz w zwieńczeniu elewacji. Przedtawiają one postacie o znaczeniu moralizatorskim i zwiazane są z symbolik stron świata. W portalu południowym (strona domeny boskiej) widnieje Zbawiciel, a a w północnym (mroczna strona zła) demon.
Świątynia pełniła funkcję przybytku katolików do roku 1534. Wtedy to w okresie reformacji przekształcono na kościół protestancki. Po II w.ś. świątynię przejęła parafia rzymsko-katolicka.
Źródło: "Zabytki północnej części województwa lubuskiego: Dobiegniew" Małgorzata Witka